Alleen maar spierpijn...

Vandaag zijn we dan eindelijk een lange en zware tocht gaan maken naar Preikestolen! We begonnen om 09:30 bij de parkeerplaats. Het eerste stuk was direct heel steil waardoor we elkaar na een kwartier al hijgend aankeken en ons afvroegen waarom we dit aan het doen waren. Daarna kwam er een vlakker stuk. Er was daar gelijk een mooi uitzicht te zien. Op dat stuk stonden bordjes hoe de wandeling eruit zou zien. We gingen ervoor! Het pad was geheel van grote stenen wat het extra zwaar maakte. De weg omhoog was ongeveer 4km. Elke 500meter stond er een bordje hoever het nog lopen was, wat ons motivatie gaf. De omgeving was zo bijzonder dat we constant fotos aan het maken waren. Jordy vroeg mij om boven op een grote rots te klimmen voor een mooie foto. Ik had geen idee hoe ik erop moest klimmen omdat hij zo groot was. Uiteindelijk vond ik een soort kleine opstapje en was ik een beetje te enthousiast. Er was net een regenbui geweest, waardoor ik uitgleed en zo uit mijn broek scheurde........ Gelukkig viel het niet heel erg op en konden we wel verder. Het was erg druk waardoor veel mensen aan het dringen waren of juist heel sloom waren en dan voor je liepen. Gelukkig liepen we wel met de grootste stroming mee. Er waren bijvoorbeeld ook mensen die eind van de middag pas naar boven gingen en dan moet je dus langs de hele zwerm mensen die naar beneden aan het lopen is. Veel mensen namen ook hun hond mee, we hebben er wel een stuk of 20 gezien! Ook stonden er onderweg twee tentjes langs de route, Jordy zag het wel zitten om daar ook te gaan wildkamperen maar dat heb ik maar even laten gaan.... Na 3,5uur omhoog klimmen kwamen we eindelijk uit bij Preikestolen. Het was heel indrukwekkend en het uitzicht was geweldig. Ik werd mega zenuwachtig van alle mensen die op het randje gingen zitten. Ik was echt bang dat iemand zou vallen. Uiteindelijk hebben Jor en ik ook even op het randje gezeten maar we zijn er gauw weer af gegaan! Het was er ook zo druk dat ik constant bang was om iemand aan te stoten. Samen zijn we nog een berg opgeklommen die boven Preikestolen uitkomt, om hier nog meer van het uitzicht te kunnen genieten (zonder 2164 mensen). Op de terugweg begon het flink te regenen. Dat was heel vervelend omdat alles spekglad werd, de terugweg ging dus niet veel sneller dan de heenweg! Al met al was dit 1 van de mooiste ervaringen uit mijn leven. Het was doodeng maar zó mooi!

Nu met spierpijn en heel vermoeid lekker aan de patatjes op de camping!